حکايت (٦)

سحبان وائل را در فصاحت بي نظير نهاده اند بحکم آنکه سالي بر سر جمعي سخن گفتي و لفظي مکرر نکردي. وگر همان اتفاق افتادي بعبارتي ديگر بگفتي. وز جمله آداب ندماي ملوک يکي اينست

سخن گرچه دلبند و شيرين بود

سزاوار تصديق و تحسين بود

چو يکبار گفتي مگو باز پس

که حلوا چو يکبار خوردند بس