حکايت (١٥)

يکي را زني صاحب جمال جوان درگذشت و مادرزن فرتوت بعلت کابين در خانه متمکن بماند. مرد از محاورت او بجان رنجيدي و از مجاورت او چاره نديدي. تا گروه آشنايان بپرسيدنش آمدند. يکي گفتا چگونه اي در مفارقت يار عزيز؟ گفت: ناديدن زن بر من چنان دشوار نمي آيد که ديدن مادرزن

گل بتاراج رفت و خار بماند

گنج برداشتند و مار بماند

ديده بر تارک سنان ديدن

خوشتر از روي دشمنان ديدن

واجبست از هزار دوست بريد

تا يکي دشمنت نبايد ديد