قطعه

از سرگرمي جوابش داد شمع

گفت: «تا کي سرزنش کردن مرا؟

عاشقم خواندي، بلي، من عاشقم

اشک سرخ و روي زردم بس گوا

ز آنچه گفتي، سرفرازي مي کنم

سرفرازي هست بر عاشق روا

سرفرازي من از عشقست و بس

در هوايش سر فرايم دايما

آنچه مي گويي که بنشين و بمير

يا سر خود گير و يک چندي به پا

تا سرم برجاست نتوانم نشست

من نخواهم مردن الا در هوا

تا به کي گيرم سر خود ز آنکه هست

از سر من بر سر من اين بلا

کار عشق و عاشقي سربازي است

گر سر اين ماجرا داري، بيا!

در پي من شو که نتوان يافتن

رهروان را بهتر از من پيشوا