رباعي

امشب که شبم به وصل تو مي گذرد،

دامي ز سر زلف خود، اي دام خرد،

بر روي هوا بگستران تا ناگاه

زاغ شب ازين سراچه بيرون نپرد

بوصف الحال خورشيد دل افروز

دو بيت آورد مطبوع و جگر سوز