شماره ٢٧: اين رنگ نگر که زلفش آميخت

اين رنگ نگر که زلفش آميخت

وين فتنه نگر که چشمش انگيخت

وين عشوه نگر که چشم او داد

دل برد و به جانم اندر آميخت

بگريخت دلم ز تير مژگانش

در دام سر دو زلفش آويخت

افتاد به دام زلف آن بت

هر دل که ز چشمکانش بگريخت

بفروخت دل من آتش عشق

وانگاه بدين سرم فرو ريخت

بر خاک نهم به پيش آن روي

کين عشق مرا چو خاک بر بيخت