شماره ١٢٨: آفرين بادا بر آن کس کو ترا در بر بود

آفرين بادا بر آن کس کو ترا در بر بود

و آفرين بادا بر آن کس کو ترا در خور بود

آفرين بر جان آن کس کو نکو خواهت بود

شادمان آن کس که با تو در يکي بستر بود

جان و دل بردي به قهر و بوسه اي ندهي ز کبر

اين نشايد کرد تا در شهرها منبر بود

گر شوم من پاسبان کوي تو راضي بوم

خود ببخشايي بر آن کش اين هوس درسر بود