شماره ٣٧٢: آن جام لبالب کن و بردار مرا ده

آن جام لبالب کن و بردار مرا ده

اندک تو خودراي ساقي و بسيار مرا ده

هرکس که نيايد به خرابات و کند کبر

او را بر خود بار مده بار مرا ده

مسجد به تو بخشيدم ميخانه مرا بخش

تسبيح ترا دادم و زنار مرا ده

اي آنکه سر رندي و قلاشي داري

پس مرد مني دست دگر بار مرا ده

اي زاهد ابدال چو کردار برد مي

سردي مکن آن باده کردار مرا ده