جان جهان

آن کيست که سرمست به بازار بر آمد

آن جان جهان است

صد بار فرو رفت و دگر بار برآمد

تا هست چنان است

خورشيد در آئينه مه کرد نگاهي

آن نور پديد است

در دور قمر آن مه انوار برآمد

بنگر که عيان است

سردار شد و هم سر و دستار بينداخت

در پاي حريفان

رندي که چو منصور بر اين دار برآمد

سردار جهان است

در کوي خرابات مغان خوش گذري کرد

آن شاهد سرمست

فرياد ز خمخانه و خمار برآمد

کاين کوي مغان است

در آينه بنمود جمال و چه جمالي

ديديم به ديده

از بتکده اي آن بت عيار برآمد

جانم نگران است

عالم همه مستند ز يک خم شرابي

ما نيز چنانيم

اندک نشد آن باده و بسيار برآمد

ساقيش فلان است

اين گفته مستانه سيد چو شنيدي

از ذوق بخوانش

نقدي است که از مخزن اسرار برآمد

آن گنج روان است