شماره ٨٥

تا اعتباري کرده ام اين سايه و آن آفتاب

از اعتبار خويشتن بودم يکي و دو شدم

چون در حقيقت ذات من هرگز نمي گردد زجا

چون نامدم از هيچ جا آخر نگويي چو شدم

ما را اگر داري نظر در موج و در دريا نگر

چون او من است و من ويم هرگز نگويم او شدم

در شش جهت گشتم بسي در آرزوي روي او

تا يک جهت گرديده ام آسوده از شش سو شدم