شماره ١٠٩

منت خداي را که ندارم به هيچ باب

از هيچ کس به غير خدا هيچ منتي

در پاي گل نشسته و بر سرو قامتش

دل بسته ايم وه که چه عالي است همتي

بر دوستان مبارک و بر دشمنان همان

هستيم از خداي بر اين خلق رحمتي

مائيم و سرخوشان خرابات کوي عشق

جامي و ساقيي و حضوري و صحبتي

روزي نشد ملول دل بنده اي ز ما

باري ز ما نيافت کسي هيچ زحمتي

داريم نعمت الله و از خلق بي نياز

اي جان من که راست چنين خوب نعمتي