در کوچه باغات شمران

دل شبست و به شمران سراغ باغ تو گيرم

گه از زمين و گه از آسمان سراغ تو گيرم

به جاي آب روان نيستم دريغ که در جوي

به سر بغلطم و در پيش راه باغ تو گيرم

نه لاله ام که برويم به طرف باغ تو ليکن

به دل چو لاله بهر نوبهار داغ تو گيرم

به بام قصر بيا و چراغ چهره بيفروز

که راه باغ تو در پرتو چراغ تو گيرم

به انعکاس افق لکه ابر بينم و خواهم

چو زلف بور تو انسي به چشم زاغ تو گيرم

نسيم باغ تو خواهم شدن که شاخه گل را

ز هر طرف که بچرخي دم دماغ تو گيرم

به جستجوي تو بس سرکشيدم از در و ديوار

سزد که منصب جاسوسي از کلاغ تو گيرم

حريف بزم شراب تو شهريار نباشد

مگر شبي به غلامي بکف اياغ تو گيرم