شماره ٧٨: حال خود بس تباه مي بينم

حال خود بس تباه مي بينم

نامه دل سياه مي بينم

يوسف روح را ز شومي نفس

مانده در قعر چاه مي بينم

خط طومار عمر مي خوانم

همه واحسرتاه مي بينم

در دل بي قرار مي نگرم

ناله و سوز و آه مي بينم

ره دراز است و دور من خود را

همه بي زاد راه مي بينم

پايمردي که دست او گيرد

محض لطف اله مي بينم

عذر خواه عبيد بي چاره

کرم پادشاه مي بينم