غزل

خم ابروي ا و در جان فزائي

طراز آستين دلربائي

خدا از لطف محضش آفريده

به نام ايزد زهي لطف خدائي

به غمزه چشم مستش کرده پيدا

رسوم مستي و سحر آزمائي

ز کوي او غباري کاورد باد

کند در چشم جانها توتيائي

چو بنمايد رخ چون ماه تابان

برو پيشش گدائي کن گدائي