غزل

دلم زين بيش غوغا برنتابد

سرم زين بيش سودا برنتابد

غمت را گو بدار از جان ما دست

که آن ديوانه يغما برنتابد

ز شوقت بر دل ديوانه ماست

غمي کان سنگ خارا برنتابد

ز چشمم هر شبي مژگان براند

چنان سيلي که دريا برنتابد

بيا امشب مگو فردا که اين کار

دگر امروز و فردا برنتابد

سر اندر پايت اندازيم چون زلف

اگر زلفت سر از ما برنتابد

عبيد از درد کي يابد رهائي

چو درد دل مداوا برنتابد