غزل

ز سوز عشق من جانت بسوزد

همه پيدا و پنهانت بسوزد

ز آه سرد و سوز دل حذر کن

که اينت بفسرد وانت بسوزد

مبر نيرنگ و دستان پيش آن کو

به صد نيرنگ و دستانت بسوزد

به دست خويشتن شمعي ميفروز

که هر ساعت شبستانت بسوزد

چه داري آتشي در زير دامان

کز آن آتش گريبانت بسوزد

دل اندر وصل من بستي و ترسم

که ناگه تاب هجرانت بسوزد

ندارد سودت آن گاهي که گوئي

عبيد آن نامسلمانت بسوزد