شماره ١٧٠: تا زلف تو همچو مار مي پيچد

تا زلف تو همچو مار مي پيچد

جان بي دل و بي قرار مي پيچد

دل بود بسي در انتظار تو

در هر پيچي هزار مي پيچد

زان مي پيچم که تاج را چندين

زلف تو کمندوار مي پيچد

بس جان که ز پيچ حلقه زلفت

در حلقه بي شمار مي پيچد

بس دل که ز زلف تابدار تو

چو زلف تو تابدار مي پيچد

بس تن که ز بار عشق يک مويت

بي روي تو زير دار مي پيچد

تو مي گذري ز ناز بس فارغ

و او بر سر دار زار مي پيچد

هر دل که شکار زلف تو گردد

جان مي دهد و چو مار مي پيچد

ترکانه و چست هندوي زلفت

بس نادره در شکار مي پيچد

هر دل که ز دام زلف تو بجهد

زان چهره چون نگار مي پيچد

چون مي پيچد فريد بپذيرش

زيرا که به اضطرار مي پيچد