شماره ٣٩٣: عشق آبم برد گو آبم ببر

عشق آبم برد گو آبم ببر

روز آرام و به شب خوابم ببر

چند دارم تشنه لعل تو جان

جان خوشي زان لعل سيرابم ببر

من کيم خاک توام بادي به دست

آتشي در من زن و آبم ببر

ني خطا گفتم که در تاب و تبم

مي نيارم تاب تو تابم ببر

چند تابد دل ز تاب زلف تو

تاب دل از زلف پرتابم ببر

هستم از عناب تو صفرا زده

اين همه صفرا ز عنابم ببر

غرقه درياي عشقت گشته ام

دست من گير و ز غرقابم ببر

چون کمان شد پشت عطار از غمت

زين ميان چون تير پرتابم ببر