شماره ٦١٨: اکنون که نشانه ملاميم

اکنون که نشانه ملاميم

وانگشت نماي خاص و عاميم

تا کي سر نام و ننگ داريم

زيرا که نه مرد ننگ و ناميم

در شهر ندا زنيم و گوييم

معشوقه خويش را غلاميم

هم نام به باد داده هم ننگ

واندر طلب نشان و ناميم

ليکن شب و روز در خرابات

با رود وسرود و نقل و جاميم

واجب نبود نگار ديدن

زيرا که به کار ناتماميم

ديوانه نه ايم حاش لله

با عقل و هدايت تماميم

نيکوست وصال يار با فال

زيرا که درين چنين مقاميم

عطار وجود خود برون نه

چون دانستي که ناتماميم