شماره ٦٢٤: ما چو بي ماييم از ما ايمنيم

ما چو بي ماييم از ما ايمنيم

از تولا و تبرا ايمنيم

از تفاخر همچو گردون فارغيم

وز تغير همچو دريا ايمنيم

چون گذر کرديم از بالا و پست

هم ز پستي هم ز بالا ايمنيم

چون نه نادان و نه دانا مانده ايم

هم ز نادان هم ز دانا ايمنيم

چون زبان از نيک و بد دربسته ايم

هم ز شنوا هم ز گويا ايمنيم

چون قرار کار ما رفتست دي

لاجرم ز امروز و فردا ايمنيم

نام و ننگ ما در اقصاي جهان

گر نهان شد ور هويدا ايمنيم

روز و شب بي راه مي جوييم راه

زانکه از ناايمني ما ايمنيم

چون سر عطار گوي راه شد

از سرير لاف و سودا ايمنيم