شماره ٧٦٥: اي که با عاشقان نه پيوندي

اي که با عاشقان نه پيوندي

بي تو دل را کجاست خرسندي

زهره دارد که پيش نرگس تو

دم زند جادوي دماوندي

من ز شوقت چو شمع مي گريم

تو ز اشکم چو صبح مي خندي

تو ز ما فارغي و ما همه روز

خويش را مي دهيم خرسندي

چند آخر من جگر خسته

در تو پيوندم و تو نپسندي

بنده اي چون فريد نتوان يافت

اگرش مي کني خداوندي