شماره ٨٤٤: از غمت روز و شب به تنهايي

از غمت روز و شب به تنهايي

مونس عاشقان سودايي

عاشقان را ز بيخ و بن برکند

آتش عشقت از توانايي

عشق با نام و ننگ نايد راست

ندهد عشق دست رعنايي

عشق را سر برهنه بايد کرد

بر سر چارسوي رسوايي

بس که خفتند عاشقان در خون

تا تو از رخ نقاب بگشايي

تا ز ما ذره اي همي ماند

تو ز غيرت جمال ننمايي

در حجابيم ما ز هستي خويش

ما نهانيم و تو هويدايي

هستي ما به پيش هستي تو

ذره اي هستي است هر جايي

هستي ما و هستي تو دويي است

راست نايد دويي و يکتايي

نيست عطار را درين تک و پوي

هيچ راهي بجز شکيبايي