الحکاية والتمثيل

کرد عمر و قيس را مردي سؤال

گفت اگر فردا خداي ذوالجلال

سر بدوزخ در دهد ناگه ترا

در چه شغلي ره بود آنگه ترا

گفت برگيرم عصا و رکوه

ميزنم در گرد دوزخ خطوه

زار ميگويم که اين زندان اوست

وين سزاي آنکه او را داشت دوست

ديد آن شب حق تعالي را بخواب

کرد عمر و قيس را حالي خطاب

گفت هان اي بد گمان خلق آفرين

کي کند با دوستان خود چنين

دوستان آيد بفردوسم دريغ

کي ز دوزخشان نهم بر حلق تيغ