الحکاية والتمثيل

آن وزيري را چو آمد مرگ پيش

کرد حيران روي سوي قوم خويش

گفت دردا و دريغا کز غرض

آخرت با خواجگي کردم عوض

زار ز وي اين جهان مي سوختم

لاجرم آن يک بدين بفروختم

ميروم امروز جاني سوخته

رفته دنيا و اخرت بفروخته

اي دل غافل دمي بيدار شو

چند بد مستي کني هشيار شو

رفتگان اندر نخستين منزلند

منتظر بنشسته و مستعجلند

بيش ازين در بند خودشان مي مدار

چندشان فرمائي آخر انتظار