الحکاية والتمثيل

در رهي داود طائي بي قرار

ميشد و تعجيل بودش بيشمار

آن يکي گفتش چرا داري شتاب

گوئي افتادست در دکانت آب

گفت بر دروازه در بند منند

ميشتابم چون شتابم ميکنند