الحکاية والتمثيل

ميگريست آن بيدل ديوانه زار

آن يکي گفتش چرائي اشکبار

گفت گيرم مي شکيبم برهنه

چون نگيرم زانکه هستم گرسنه

گفت اگر چه ميکند نانت هوس

چون ز گرسنگي بگريد چون تو کس

گفت آخر چون نگريم ده تنه

کاو ازان دارد چنينم گرسنه

تا بگريم همچو ابر نوبهار

لاجرم ميگريم اکنون زار زار