الحکاية والتمثيل

در رهي ميرفت مجنوني عجب

بود پاي و سر برهنه خشک لب

شد ز سرما و گل ره بيقرار

سر ببالا کرد و گفت اي کردگار

يا دلم ده باز تا چند از بلا

يا نه باري ژنده کفشي ده مرا