کتابخانه فارسی
/
ديوان عراقي
/
غزليات
/
شماره ٢١٥: عاشقي داني چه باشد؟ بي دل و جان زيستن
شماره ٢١٥: عاشقي داني چه باشد؟ بي دل و جان زيستن
عاشقي داني چه باشد؟ بي دل و جان زيستن
جان و دل بر باختن، بر روي جانان زيستن
سوختن در هجر و خوش بودن به اميد وصال
ساختن با درد و پس با بوي درمان زيستن
تا کي از هجران جانان ناله و زاري کنم؟
از حيات خود به جانم، چند ازين سان زيستن؟
بس مرا از زندگاني، مرگ کو، تا جان دهم؟
مرگ خوشتر تا چنين با درد هجران زيستن
اي ز جان خوشتر، بيا، تا بر تو افشانم روان
نزد تو مردن به از تو دور و حيران زيستن
بر سر کويت چه خوش باشد به بوي وصل تو
در ميان خاک و خون افتان و خيزان زيستن؟
از خودم دور افگني، وانگاه گويي: خوش بزي
بي دلان را مرگ باشد بي تو، اي جان، زيستن
هان! عراقي، جان به جانان ده، گران جاني مکن
بعد از اين بي روي خوب يار نتوان زيستن
جستجو در مطالب سایت