شماره ٣٩٢: مهر از تو نديدم و وفا هم

مهر از تو نديدم و وفا هم

جور از تو کشيدم و جفا هم

چيزي به دلت اثر ندارد

آسوده ز وردم از دعا هم

يک دل ز تو شادمان نديدم

غير از تو ملول و آشنا هم

چشمت ز نگاه مردم افکن

قلاش فکند و پارسا هم

زلفت ز کمند پيچ در پيچ

درويش گرفت و پادشا هم

از دير و حرم مسافران را

مقصود تويي و مدعا هم

من اول و آخري ندارم

مبدا تويي و منتها هم

هر منظرت از مه دو هفته

شهري متحيرند ما هم

بالاي تو هر کجا نشيند

بس فتنه که خيزد و بلا هم

چندان نگه تو بي خودم کرد

کز خويش گذشتم از خدا هم

تا زان سر کوي پا کشيدم

دستم از کار رفت و پا هم

در دور دهان و چشم ساقي

از زهد برستم از ريا هم

بس خرقه به کوي مي فروشان

رهن مي ناب شد روا هم

از جلوه مهوشي فروغي

مغلوب هوس شدي هوا هم