توصيف اسب

مرکبش فعل برق و صرصر پاي

وهم گردد سبک چو خاست ز جاي

سنگ در زير سم او گرداست

رخش خيز است و دلدل آورد است

در نوردد زمين همي بتگي

اينت محکم پيي و سخت رگي

باز چون نعره بر سوار زند

خاک در چشم روزگار کند

شه به تيرش چون برانگيزد

از که و دشت لرزه برخيزد

آن خداوند کونبست کمر

لحظه اي جز به بندگي پدر