موعظه

آگاه نيست آدمي از گشت روزگار

شادان همي نشيند و غافل همي رود

دل بسته هواست گزيند ره هوا

تن بنده دل آمد و با دل همي رود

گر باطلي به بيند گويد که هست حق

حقي که رفت گويد باطل همي رود

ماند بر آن که باشد بر کشتيي روان

پندارد اوست ساکن و ساحل همي رود