دست بدان قبضه خنجر زديم

گردن و گوش غزل و مدح را

بي حد پيرايه و زيور زديم

بي مر با بخت در آويختيم

با فلک سفله بسي سر زديم

سود نديديم ز نوک قلم

دست بدان قبضه خنجر زديم

خيره فرو ماند فلک زانکه ما

بر بت و بتخانه و بتگر زديم

از قبل بچه آزر به تيغ

آتش در قبله آزر زديم

وز پي اين آهو چشمان باغ

با همه شيران جهان بر زديم