شماره ١٧: بدرود همي کرد مرا آن صنم من

بدرود همي کرد مرا آن صنم من

گريان و درآورده مرادست به گردن

از زخم دو کف همچو دلش کردم سينه

ور آب دو ديده چو برش کردم دامن

رنجور شد از بهر من و روي دژم کرد

کز حسرت آن روي دم سرد زدم من

در رويش اثر کرده دم سرد من امروز

چونان که دم گرم در آيينه روشن