در حق يار ميهمان گويد

ميزبان کرد مرا دوش بتم

آن گرانمايه تر از در خوشاب

مجلسي داشتم آراسته خوب

از گل و نرگس و سيم و مي ناب

چشم او نرگس و رخسارش گل

ز نخش سيب و لب لعل شراب