سبل چشم خويش را گويد

ز بس که در غم هجرت ز ديده ريزم آب

به ديدگان من اي دوست راه يافت خلل

سبل گرفت مرا ديده و تو مي گويي

به غمزه برگير از روي دو ديده سبل