صفت يار زرگر است اين شعر

تا کي تويي به تعبيه جنگ ساختن

وين اسب کامگاري پيوسته تاختن

همواره کينه داري و پر خاش و مشغله

هرگز مرا به مهر نداني نواختن

تو زرگري و من زر بگداختي مرا

زرگر چه کار دارد جز زر گداختن

پس چون که مر مرا نشناسي همي به حق

گر زر هميشه زرگر داند شناختن