در حق دلبر کاتب گفته

تا بديدم که شد از دست تو اي جان پدر

قلم چون زر بر کاغذ چون سيم روان

من به اميد وصال تو به کردار قلم

لاغر و زرد و نوان گشتم و گريان و دوان

من بسان قلم ار روزي فرمان دهيم

به سر خود چو قلم گردم پيش تو روان