صفت يار زاهد عابد

تو زاهدي و دو زلف تو آفتاب پرست

به سجده ايد شما هر دو درگه و بيگاه

چرا دو چشم تو ديباي لعل پوشيدست

اگر نپوشند اي دوست زاهدان ديباه

ز راه گمشده را زاهدان به راه آرند

تو باز مردم با راه را کني بيراه

تو زاهدي ز چه رويست چشمک تو دژم

تو عابدي ز چه معين است زلفک تو دو تاه

زمانه تيغ غمان اي نگار بر دارد

ز هر کسي که به چنگ آرد آن دو زلف سياه

مگر که هست بتا حلقهاي زلفينت

حروف اشهد ان لا اله الا الله