شماره ٣٦٤: ز قرب دوست چگويم که مو نمي گنجد

ز قرب دوست چگويم که مو نمي گنجد

ز بعد خود که درو گفت و گو نمي گنجد

چه جاي نکته باريک و حرف پنهانست

ميان عاشق و معشوق مو نمي گنجد

بيان چه سان بتوان از جمال او حرفي

چه در بيان و زبان وصف او نمي گنجد

زبان بکام خموشي کشيم و دم نزنيم

چه جاي نطق تصور درو نمي گنجد

ز بس نشست ببالاي يکدگر سودا

ببقعه سر من هاي و هو نمي گنجد

سبو ز دست بنه ساقيا و خم برگير

که قدر جرعه ما در سبو نمي گنجد

سبو چه باشد و يا خم گلوي ماست فراخ

بيار بحر مگو در گلو نمي گنجد

چو در خيال درآئي همين تو باشي تو

که در مقام فنا ما و او نمي گنجد

چو (فيض) در تو فنا شد دگر چه ميخواهد

چو جاي وصل نماند آرزو نمي گنجد