شماره ٤٦٧: برون آي و خورشيد رخ برافروز

برون آي و خورشيد رخ برافروز

شب فرقت ماست مشتاق روز

ز هجر تو تا چند سوزد دلم

جمالي برافروز و هجران بسوز

فراق تو تا کي گهي وصل هم

همه شب مده گاه شب گاه روز

دلا وصل و هجران شب و روزيست

گهي اين گهي آن بساز و بسوز

گهي مست شو گاه مخمور باش

گهي پرده درباش گه پرده دوز

چو زاهد ز مستيت پرسد بگو

مرا جايز آمد ترا لايجوز

بجو وصل دايم تو اي (فيض) ازو

نه اي قابل اين سعادت هنوز