شماره ٤٧٥: در دلم مهر ماهروئي بس

در دلم مهر ماهروئي بس

در سر از عشق هاي و هوئي بس

آب چشم و هواي دل داري

آتش عشق و خاک کوئي بس

چون مرا نيست تاب بزم وصال

سر کوئي و جستجوئي بس

بخيال از وصال خرسندم

ز آب دنيا مرا سبوئي بس

زان دهان قانعم به دشنامي

يادم آرد بگفتگوئي بس

دست در گردنش نيارم کرد

زان رخ و زلف رنگ و بوئي بس

هر دو عالم فداي يک مويش

(فيض) را مويه و موئي بس