شماره ٦٦١: چشم بر هر چه گشاديم رخ خوب تو ديديم

چشم بر هر چه گشاديم رخ خوب تو ديديم

گوش بر هر چه نهاديم حديث تو شنيديم

مردمان چشم گشودند و نديدند بجز غير

ما ببستيم دو چشم و بجمالت نگريديم

لوح دل را که بر آن نقش و نگار دگران بود

پاک شستيم و بر آن صورة خوب تو کشيديم

حسن خوبان فريبنده ز درياي تو موج است

آبروي همه از حسن روانبخش تو ديديم

گر سراب دو جهان رهزن دين و دل ما شد

آخرالامر بسرچشمه مقصود رسيديم

عارفان وصف تو از دفتر و اسناد شنيدند

ما ز ياقوت گهربار لبان تو شنيديم

تشنه يکچند دويديم درين وادي خونخوار

آخر از چشمه حيوان تو يکجرعه چشيديم

قطره مستي ما را ز مي عشق تو بس بود

لله الحمد بدرياي وصال تو رسيديم

بايع و بيع و ثمن مشتري و جنس تو بودي

سربسر کوچه و بازار جهان را همه ديديم

چند بر خرقه پرهيز زدن پنبه توبه

آفرين باد ترا عشق کزين خرقه رهيديم

بارها جامه تقوي بگنه چاک ز دستيم

از پي حله عفو تو بسي جامه دريديم

پاي سعيت همه شد آبله در راه طلب (فيض)

بار ما در دل ما بود عبث مي طلبيديم