شماره ٨: عشق رسيد و دل بزد نوبت پادشاه نو

عشق رسيد و دل بزد نوبت پادشاه نو

عقل و سپاه عقل را کرد برون سپاه نو

لشکر عشق خيمه زد در بر و بوم ملک دل

غلغله در بدن فکند مقدم پادشاه نو

عشق بدل مقيم شد دولت دل عظيم شد

يافت ز يمن طلعتش شوکت تازه جاه نو

قاضي شرع تاج يافت مذهب حق رواج يافت

در صف صوفيان چو زد نوبت لا اله نو

رسم و رهي که عقل داشت کرد از آن کناره دل

عشق چو در ميان نهاد رسم نوي و راه نو

سوخته بود راه من دلق من و کلاه من

دوختم از لباس عشق دلق نو و کلاه نو

زاهد رو بکعبه را قبله صد و مرا يکيست

گر چه بهر دمي کنم روي بقبله گاه نو

رو بنما که بر سپهر کهنه شدند ماه و مهر

اي رخت آفتاب نو هر طرفيش ماه نو

(فيض) بسينه تا به کي آه قديم ميکني

هر نفس از درون برآر ناله تازه آه نو