شماره ٩٢: بود گر در ما تو تنها درآئي

بود گر در ما تو تنها درآئي

تو تنها درآئي و با ما درآئي

تني چند بيجان همه چشم بر در

که تنها درآئي به تنها برآئي

بديوانگي سر بر آرند عشاق

که شايد ز بهر تماشا درآئي

خوش آن دم که خنجر بکف بر سر ما

خرامان بقصد سر ما درآئي

بجاي گياه از زمين چشم رويد

تفرج کنان چون بصحرا درآئي

خلايق ز حسن تو مدهوش گردند

خرامان بمحشر چو فردا درآئي

نخواهي گذشت از سر عشقبازي

مگر آنکه اي (فيض) از پا درآئي