قبول کردن نصاري مکر وزير را

صد هزاران مرد ترسا سوي او

اندک اندک جمع شد در کوي او

او بيان مي کرد با ايشان براز

سر انگليون و زنار و نماز

او به ظاهر واعظ احکام بود

ليک در باطن صفير و دام بود

بهر اين بعضي صحابه از رسول

ملتمس بودند مکر نفس غول

کو چه آميزد ز اغراض نهان

در عبادتها و در اخلاص جان

فضل طاعت را نجستندي ازو

عيب ظاهر را بجستندي که کو

مو به مو و ذره ذره مکر نفس

مي شناسيدند چون گل از کرفس

موشکافان صحابه هم در آن

وعظ ايشان خيره گشتندي بجان