شماره ٢٩٩: يا وصال يار بايد يا حريفان را شراب

يا وصال يار بايد يا حريفان را شراب

چونک دريا دست ندهد پاي نه در جوي آب

آن حريفان چو جان و باقيان جاودان

در لطافت همچو آب و در سخاوت چون سحاب

همرهان آب حيوان خضريان آسمان

زندگي هر عمارت گنج هاي هر خراب

آب يار نور آمد اين لطيف و آن ظريف

هر دو غمازند ليکن ني ز کين بل ز احتساب

آب اندر طشت و يا جو چون ز کف جنبان شود

نور بر ديوار هم آغاز گيرد اضطراب

عرق جنسيت برادر جون قيامت مي کند

خود تو بنگر من خموشم و هوا علم بالصواب