شماره ٣١٦: چونک درآييم به غوغاي شب

چونک درآييم به غوغاي شب

گرد برآريم ز درياي شب

خواب نخواهد بگريزد ز خواب

آنک بديدست تماشاي شب

بس دل پرنور و بسي جان پاک

مشتغل و بنده و مولاي شب

شب تتق شاهد غيبي بود

روز کجا باشد همتاي شب

پيش تو شب هست چو ديگ سياه

چون نچشيدي تو ز حلواي شب

دست مرا بست شب از کسب و کار

تا به سحر دست من و پاي شب

راه درازست برانيم تيز

ما به درازا و به پهناي شب

روز اگر مکسب و سوداگريست

ذوق دگر دارد سوداي شب

مفخر تبريز توي شمس دين

حسرت روزي و تمناي شب