شماره ٣٥٧: چو آن کان کرم ما را شکارست

چو آن کان کرم ما را شکارست

به هر دم هديه ما را ده هزارست

که ما را نردبان زرين و سيمين

نهد چون قصد ما بر بام يارست

بلادري ست در عالم نهاني

که بر ما گنج و بر بيگانه مارست

به پيش ما خزينه سيم مشمر

که ما را زر و سيم بي شمارست

ز پروانه اگر اين افترا بود

دو صد چندين ز دست شهريارست