شماره ٣٩٥: عشق اندر فضل و علم و دفتر و اوراق نيست

عشق اندر فضل و علم و دفتر و اوراق نيست

هر چه گفت و گوي خلق آن ره ره عشاق نيست

شاخ عشق اندر ازل دان بيخ عشق اندر ابد

اين شجر را تکيه بر عرش و ثري و ساق نيست

عقل را معزول کرديم و هوا را حد زديم

کاين جلالت لايق اين عقل و اين اخلاق نيست

تا تو مشتاقي بدان کاين اشتياق تو بتي است

چون شدي معشوق از آن پس هستيي مشتاق نيست

مرد بحري دايما بر تخته خوف و رجا است

چونک تخته و مرد فاني شد جز استغراق نيست

شمس تبريزي تويي دريا و هم گوهر تويي

زانک بود تو سراسر جز سر خلاق نيست