شماره ٦١٢: بگذشت مه روزه عيد آمد و عيد آمد

بگذشت مه روزه عيد آمد و عيد آمد

بگذشت شب هجران معشوق پديد آمد

آن صبح چو صادق شد عذراي تو وامق شد

معشوق تو عاشق شد شيخ تو مريد آمد

شد جنگ و نظر آمد شد زهر و شکر آمد

شد سنگ و گهر آمد شد قفل و کليد آمد

جان از تن آلوده هم پاک به پاکي رفت

هر چند چو خورشيدي بر پاک و پليد آمد

از لذت جام تو دل ماند به دام تو

جان نيز چو واقف شد او نيز دويد آمد

بس توبه شايسته بر سنگ تو بشکسته

بس زاهد و بس عابد کو خرقه دريد آمد

باغ از دي نامحرم سه ماه نمي زد دم

بر بوي بهار تو از غيب دميد آمد