شماره ٧٨٩: از دلم صورت آن خوب ختن مي نرود

از دلم صورت آن خوب ختن مي نرود

چاشني شکر او ز دهن مي نرود

بالله ار شور کنم هر نفسي عيب مگير

گر برفت از دل تو از دل من مي نرود

همه مرغان ز چمن هر طرفي مي پرند

بلبل بي دل يک دم ز چمن مي نرود

جان پروانه مسکين که مقيم لگنست

تن او تا به نسوزد ز لگن مي نرود

بوالحسن گفت حسن را که از اين خانه برو

بوالحسن نيز درافتاد و حسن مي نرود

رسن دوست چو در حلق دلم افتادست

لاجرم چنبر دل جز به رسن مي نرود

مرغ جان از قفص قالب من سير شدست

وز اميد نظر دوست ز تن مي نرود